В избранные
Смотреть позже
Писарбача, он киска тар, гарм ва танг ба назар мерасид, ки хурӯси маро ба таври комил фурӯ бурд ва маро водор сохт, ки дар дохили он кончаро тамошо кунам ва кончаамро тамошо кунам, аммо НЕ, ман дар даҳони вай кона мекунам ва вай инро дӯст медошт!
Андозаи хар, албатта, таъсирбахш аст! Аммо росташро гӯям, ба ман тарзи макидани вай бештар писанд омад. Оҳиста-оҳиста, амиқ ва хеле бодиққат. Касбиятро хис кардан мумкин аст, пас аз чунин муомила хатто чунин хари бузург хам намехохад, ки сихмола кунад!